Biblia poucza nas, że w relacji do Boga mamy przywilej nazywania się dziećmi Bożymi. Miłość Boga do nas nazwać możemy ojcowską, tym samym Chrystus staje się naszym bratem. Poznamy lepiej tę prawdę, gdy weźmiemy pod rozwagę następujące fragmenty Pisma Świętego.
- Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! (Ef 5,8).
- Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy (1J 3,1).
- Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim (Mt 18,3-4).
- Wy jesteście dziećmi Pana, Boga waszego (Pwt 14,1).
- Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu (Oz 11,1).
- A wiecie, że on [Tymoteusz] został wypróbowany: bo jak dziecko ojcu, tak on wraz ze mną służył Ewangelii (Flp 12, 22).
- Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani potomstwa jego, by o chleb żebrało (Ps 27,27).
- Czy Efraim nie jest dla Mnie drogim synem lub wybranym dzieckiem? Ilekroć bowiem się zwracam przeciw niemu, nieustannie go wspominam. Dlatego się skłaniają ku niemu moje wnętrzności; muszę mu okazać miłosierdzie! – wyrocznia Pana (Jr 31,20).
- Proszę w imię miłości, skoro już jestem taki. Jako stary Paweł, a teraz jeszcze więzień Chrystusa Jezusa – proszę cię za moim dzieckiem – za tym, którego zrodziłem w kajdanach, za Onezymem (Flm 9-10).
- Bowiem karci Pan, kogo miłuje, jak ojciec syna, którego lubi (Prz 3,12).
- Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Chełpi się, że zna Boga, zwie siebie dzieckiem Pańskim (Mdr 2,12-13).
- I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką (Mt 12, 49-50).
